Gisteren hebben jullie allemaal kunnen lezen hoe mijn dag er ongeveer uitzag. Ik dacht dat mijn dag rustig zou eindigen met niet teveel complicaties maar niets was minder waar..
Ik was bijna de hele namiddag bezig geweest met taakjes voor school en GP, want ik dacht 'wat ik gedaan heb, moet ik niet meer doen, dus meer vrije tijd'. Ik had toch tijd genoeg dus ik werkte maar verder.
Hanne kwam na een tijdje langs bij mij op de studio. Ik was net aan het eten en zij heeft wat meegegeten, en ze was aan het vertellen hoe haar dag was geweest, en natuurlijk was zij ook benieuwd naar mijn dag.
Even later kreeg ze honger en ging ze naar haar studio. Het eerste bizarre dat ze opmerkte was dat haar raam wagenwijd open stond, en ze was zeker dat ze het niet zo hard gelaten. Een minuut later realiseerde ze iets veel ergers.. Haar laptop was gestolen.
Iemand had via het raam ingebroken in haar studio. Ze hadden een stoel tegen het raam gezet en de gordijntjes opzij geschoven.
We geraakten meteen in paniek en we hebben geen seconde getwijfeld om onze leerkrachten te contacteren. Omdat Mevrouw Debecker niet meteen opnam, heb ik maar naar Meneer Geerts gebeld om te zeggen wat er precies was gebeurd. Hanne en ik waren totaal over onze toeren. Gelukkig heeft Meneer Geerts ons een beetje weten te kalmeren.
Omdat ik wat bang was hier, hadden we besloten dat Hanne bij mij kwam slapen voor één nacht (of indien nodig nog een paar meer). We hadden nog wat liggen piekeren over hoe zoiets nu kon gebeuren en nadien waren we gaan slapen. We waren aan het einde van ons Latijn.
Deze morgen zijn we iets vroeger opgestaan omdat we van Mevrouw Debecker de raad hadden gekregen het incident meteen gaan te melden bij Meneer Dahmani (de verantwoordelijke van de studio's, die hier elke dag aanwezig is). Hij stond ook perplex, want er is in heel het gebouw nog nooit zoiets voorgevallen, zei hij. Hij zei ook dat we echt op onze hoede moesten zijn en goed oppassen. De belangrijkste tip die hij gaf was dat we niet met andere mensen mochten praten die we van haar noch pluim kennen. Wij hebben hem om raad gevraagd en hij zei dat we klacht moesten neerleggen bij de politie. Hij kon jammer genoeg niet mee, want zijn collega heeft 's maandags verlof. Hij kon het gebouw niet alleen achter laten.
We zijn dus op ons eentje maar naar het politiebureau gegaan. We zijn afgestapt in metrostation Eurotéléport. Nadien was het nog een tien minuutjes wandelen. We hebben nog wel even de weg gevraagd aan een oude dame die ons passeerde, omdat we de precieze weg niet meer wisten. Uiteindelijk zijn we toch aangekomen. We moesten eerst zeggen waarom we klacht wilden neerleggen en nadien moesten we wachten, wachten en nog eens wachten. Om kwart voor 10 werden we eindelijk binnen geroepen door een mevrouw die er nog wel vriendelijk uitzag, maar schijn bedriegt zeggen ze wel eens. Hanne heeft haar verhaal gedaan (een beetje met mijn hulp want de vrouw had geschreven dat ik haar tolk was..), en uiteindelijk kwamen we bij het laatste deel aan. Ze vroeg hoe oud we waren, en toen we zeiden dat we 17 waren, zei ze meteen dat een minderjarige in Frankrijk geen klacht kan indienen. Er moet een ouder bij zijn. Hanne zal dus nog eens moeten terug gaan met één van haar ouders. Wat ook een optie was, was klacht indienen in België, maar dat leek ons geen goed idee. Nadien zijn we vertrokken. Toen kregen we in't oog dat die vrouw die een verklaring afnam verschillende fouten had genoteerd. Zo is Hanne geboren in België, en heeft ze de Franse nationaliteit. Allemaal heel vreemd dus.
Eindelijk op het werk aangekomen, werden we goed verder geholpen door onze collega's. Ze waren benieuwd naar het verhaal en wat de politie zei. Ze vonden het ongelooflijk dat de politie ons niet beter verder geholpen heeft.
Wij hebben het verhaal van de politie dan ook maar gedaan tegen onze stagementor, Meneer Héroguel. Hij schoot meteen in actie toen we zeiden dat ze geen klachten aannemen van minderjarigen. Hij heeft een brief geschreven (in het Frans) naar de procureur die de papa van Hanne als aangetekende brief moet opsturen. Wij zijn Meneer Héroguel ontzettend dankbaar voor zijn hulp en zijn begrip.
Nu het iets leukere gedeelte. Vanaf vandaag is de school open, ook voor leerlingen. Dit wil zeggen dat het veel drukker is dan voorbije week. Het was een beetje aanpassen, vond ik. Meneer Héroguel zei dat we met ons twee een weekje mochten doorbrengen op de bibliotheek. Natuurlijk vonden we dit fijn, want zo komen we ook in contact met leerlingen en andere mensen, en zo leren we nog beter Frans spreken. We moesten eerst iets klasseren. Dit waren allemaal facturen die ze gekregen hadden wanneer ze een bepaald boek of een bepaald tijdschrift hadden aangekregen. Deze moesten we sorteren op volgnummer. Ik had ook de taak om andere facturen te klasseren, maar deze moesten op datum. Dit was tegen de middag ongeveer afgerond.
In de namiddag hadden ze besloten mij en Hanne apart te laten werken. Hanne mocht mee aan het onthaal zitten bij Mevrouw El Kaladi (zij gaat ons begeleiden de komende week) en ik zat meer achter de schermen. Ik moest de facturen nakijken en bij elke krant of tijdschrift noteren hoeveel het abonnement voor een jaar kostte. Dit moest enkel voor het jaar 2010, dus ik was snel klaar. Omdat ik toch niks te doen had, ging ik maar nieuw werk vragen. Ik moest de resultaten van een enquête opschrijven, die gehouden was in de bibliotheek. Aan elk tijdschrift of aan elke krant hangt een briefje. Hier moeten de leerlingen een streepje zetten als ze deze lezen. Ik moest de resultaten dus opschrijven. Wat mij verwonderde, is dat er vooral veel Spaanse bladen worden gelezen. Ook de Scandinavische talen zijn erg in trek! Nederlands jammer genoeg niet want het blad 'Wablieft?' had geen enkele lezer...
Ondertussen was het half 4 en vond Mevrouw El Kaladi het niet meer nodig ons een extra taak te geven. We mochten wat werken aan de taken voor school, iets op de blog schrijven of een mailtje sturen. Om half 5 zijn we huiswaarts gekeerd.
Nu ga ik eerst mijn afwas doen van gisteren (want dat is door al die heisa er niet meer van gekomen) en daarna ga ik videe met puree eten. Het wordt alleszins nog een rustige avond. Ik kan het gebruiken.
Ik voeg hieronder nog een paar foto's toe van de bibliotheek.
Studenten wat aan het werken tijdens hun vrije uren..
In de bibliotheek:
een afdeling woordenboeken
Het onthaal, waar Hanne vandaag mocht werken
Hier werkte ik vandaag!
Dat was het voor vandaag!
A demain!
Carolien
