Laatste dag in Rijsel!

Hoi allemaal

Vandaag is het onze laatste dag in Rijsel. Ik vind het ergens wel jammer om het hier allemaal moeten achter te laten, vooral op het werk. We hebben heel toffe collega's en we merken dat ze onze hulp echt kunnen gebruiken met momenten. Het is hier altijd heel erg druk en ze vinden het tof dat wij hun wat helpen met hun werk, want anders zouden sommige taken nooit klaar geraken (dat zeggen ze zelf ook!)

Gisterenmiddag was ik gaan eten in het RU, alleen, want Hanne had geen zin in warm eten. Ik nam koninginnenhapje met puree en het was weer heel erg lekker. En natuurlijk nam ik het dessertje dat ik altijd nam, de yoghurt. Jammer dat ze die thuis niet verkopen :( ...

Daarna heb ik nog aan het onthaal gezeten tot 4 uur, omdat het onthaal elke dag om 4 uur sluit. Het was echt supertof om te doen. Ik kon natuurlijk niet iedereen verder helpen, want voor sommige vragen moest ik mijn collega's optrommelen, maar ik kon tegen het einde van de dag al goed mijn plan trekken! Vanaf 3 uur was het mega-druk, dat was echt niet normaal. Ze kwamen allemaal voor hun punten ofwel voor een klacht met het drankautomaat. Sommige leerlingen wouden soms mijn collega's spreken en dan moest ik naar hen bellen en vragen of ze wouden komen want dat er iemand aan het onthaal stond voor hen. Ze kwamen meestal direct, en de vragen werden dus ook meteen opgelost. Soms moest ik wel eens vragen om hun vraag te herhalen want niet iedereen spreekt even duidelijk, maar het is me toch goed gelukt, al zeg ik het zelf! Vandaag zit ik terug aan het onthaal en eerlijk gezegd bevalt het me hier wel hoor!

Na het werk wouden we naar 'la Piscine' gaan, maar aangezien het zo'n drukke dag was geweest op het onthaal, was ik echt aan het eind van mijn Latijn. Ik heb nog tot 5 uur gewerkt en daarna ben ik naar mevrouw el Kaladi gegaan. Ik moest nog even wachten want zij werkte tot half 6, maar dat vond ik niet erg. Ik mocht naast haar op het onthaal (van de bib) gaan zitten en ik vond het heel erg fijn om te doen.

Nadien ben ik bij mevrouw El Kaladi gesprongen en zijn we naar huis gereden.

Toen ik thuiskwam, stond mevrouw Wecxsteen me op te wachten. Ze zei dat ze vrijdagavond niet ging thuis zijn omdat haar oudere zus een accident had gehad met de auto, en ze zei dat ze dus naar haar zus ging gaan. Ik zei dat dat niet erg was en dat we zaterdagmorgen nog langs zouden komen met de sleutels, badmatjes, lakens, borden en bestek, enzoverder. Ze heeft me nog iets proberen uit te leggen van de metro, maar dat is nu natuurlijk niet meer nodig aangezien we bijna vertrekken. Nadien ben ik naar de frituur verderop gegaan en heb ik een broodje gegeten. 

'S avonds wordt het een beetje routine dat ik me eerst ga douchen, dan wat opruim en me daarna in mijn bed installeer voor te lezen en voor mijn laptop open te klappen om 'the Big Bang Theory' te kijken. Ook gisteren was dat weer zo. Na 3 afleveringen ben ik gaan slapen.

Vanmorgen was ik weer vroeg wakker, want ik was te vroeg gaan slapen, met als gevolg dat ik om 6 uur al uitgeslapen was. Ik was nog even blijven liggen maar daarna had ik iets gegeten, mezelf klaargemaakt enzoverder. Ook had ik mijn afval al naar beneden gebracht omdat de vuilkar vandaag langs zou komen, dus dan was dat ook al weg en zou ik dat straks niet meer moeten doen.

Om 8 uur stonden we weer paraat en zoals gewoonlijk kwam mevrouw El Kaladi (altijd met een even goed humeur) ons oppikken. Ze vond het wel jammer dat we al naar huis vertrokken en ze voelde haar nog steeds schuldig over de lasagna.

Nu zit ik op het onthaal, mijn laatste werkdag hier te kloppen. De tijd is echt voorbij gevlogen en ik ben heel blij dat ik aan de buitenlandse stages heb deelgenomen. Ik moest er wat werk in steken, maar achteraf bezien ben ik heel erg blij dat ik dat gedaan heb, want het is het allemaal meer dan waard geweest. Nu heb ik echt geleerd hoe het zou zijn als ik zou leven in het buitenland. Voor mezelf zorgen, zelfstandig leren zijn, mijn plan trekken, initiatief nemen, en natuurlijk ook werken. Ik ben heel blij dat ik de theorie (die ik geleerd heb op school) heb kunnen uitoefenen hier. Ook heb ik natuurlijk op mijn Frans kunnen oefenen en daar ga ik de vruchten nog van kunnen plukken als ik volgend jaar Frans ga verder studeren. Ik heb in een heel toffe omgeving mogen werken, met heel leuke en vriendelijke mensen, en ik ben iedereen héél erg dankbaar die dit hebben mogelijk gemaakt :)

Dit was één van mijn laatste blogberichten dus tot schrijfs!

Carolien

Voorlaatste dag

Hoi allemaal

Voor ons is het vandaag al de voorlaatste dag hier, want wij vertrekken zaterdagmiddag naar huis. De tijd is echt wel voorbij gevlogen en stiekem zou ik hier ook wel echt willen werken. Normaal is werken niks voor mij maar hier lopen zo’n toffe mensen rond, en heb ik echt heel leuke collega’s, dat het hier wel leuk is. Het is jammer dat ik maar 3 weken kon blijven, maar ergens ben ik ook wel blij dat ik bijna naar huis kan, en iedereen kan terug zien: mijn ouders, mijn zusje, mijn familie, mijn vriend, mijn vrienden, … Eens ik thuis ben ga ik volgens mij wel een beetje heimwee hebben naar Rijsel, want dat is voor de moment mijn thuis. De vriendelijke mensen (ze zijn hier overal even vriendelijk en behulpzaam) en de metro zal ik het hardst missen. Ik wou dat we thuis ook een metro hadden, dan kon ik om 8 uur de metro pakken en naar school gaan, én nog eens op tijd komen ook.

Gisteren heb ik tot half 5 gewerkt, want ik moest nog alleen met de metro naar huis. Ik mocht van mevrouw Lecomte stoppen met werken, zodat het nog licht was als ik zou thuiskomen. Dat vond ik echt heel erg lief. Ik heb gisteren ook nog leuke taken gekregen maar ik mocht om  4 uur stoppen en verder nog wat mailtjes sturen, blog updaten, enzoverder.

Mevrouw El Kaladi had ons ook laten weten dat het etentje vandaag bij haar niet zou kunnen doorgaan omdat ze vergeten was dat zij en haar man zelf ergens uitgenodigd waren. Ze vond dit wel heel erg maar ik heb maar gauw gezegd dat het niet erg was, en dat het gebaar dat ze ons gevraagd heeft, al veel betekende.

Ik ben daarna direct vertrokken naar huis. Ik was wel weer een tijdje onderweg, maar ik ben veilig thuisgekomen. Eerst de metro genomen aan het werk tot in Lille Flandres, daarna de metro tot aan het station ‘Triolo’ en daarna nog een wandeling van 3 kwartier.

Eenmaal thuisgekomen had ik iets gegeten, mijn GP taken wat verbeterd, en daarna heb ik mezelf maar onder de douche gegooid. Daarna heb ik wat gelezen in mijn boek van Engels (want die moet ook uit tegen de examens), maar ik kon me niet goed concentreren, dus heb ik wéér maar eens ‘the Big Bang Theory’ opgezet. Na 3 afleveringen hield ik het niet meer uit, want ik was heel moe. Mijn bedje wachtte op mij, en ik viel als een blok in slaap.

Vanmorgen ben ik om 7 uur opgestaan, en heb ik mezelf klaargemaakt en gegeten. Ook had ik mijn afwas gedaan en wat foto’s gaan nemen van het gebouw waar we logeren die ik onderaan toevoeg (ook voor het contrast aan te tonen tussen Roubaix en Villeneuve d’Ascq). 

Het verwonderde me dat ik nog niks van Hanne gehoord had die morgen, en toen ik foto’s ging nemen zag ik ook dat haar rolluiken nog naar beneden waren. Ik was even in de gang gaan staan voor te zien of ik licht zag in haar kamer, maar er was geen beweging te zien. Ik heb stilletjes op Hanne geroepen (want wij zijn niet meer alleen nu in het gebouw, en ik had schrik om andere mensen wakker te maken) en ook op haar deur geklopt. Toen ze niet reageerde ben ik buiten gaan wachten op mevrouw El Kaladi. Zij kwam aangereden en zij schrok ook dat ik alleen was. Ik heb dan het verhaal verteld en zij zei dat ik maar een berichtje moest sturen dat we vertrokken waren. Hanne stuurde terug dat het bij haar nog maar 7 uur was, en dat ze eraan kwam, maar wij waren al vertrokken want anders zou mevrouw El Kaladi ook te laat komen op haar werk. Hanne was hier rond 9 uur dus ze heeft haar heel erg gehaast en ze was nog op tijd hier.

We zijn op ons gemakje naar het werk gereden en we hebben wat gepraat onderweg en ook hard gelachen. Mevrouw El Kaladi is echt een supertoffe en vriendelijke vrouw.

Eens op het werk aangekomen, mocht ik mijn werk doen op de computer (zoals mijn mails nakijken, mijn blog maken, …). Ik mag de komende 2 dagen nog op het onthaal zitten. Vandaag mag ik de hele dag hier zitten, en morgen zullen we zien wat het geeft. Als het plots heel druk wordt dan wissel ik wel met mevrouw Lecomte of mevrouw Darem.

Straks ga ik na het werk waarschijnlijk naar ‘la Piscine’, het museum waar we zijn heen geweest met mevrouw Debecker. Ik vond het daar echt mooi, maar ik vond het jammer dat ik mijn fototoestel niet bijhad, dus deze keer neem ik mijn fototoestel mee.

Hieronder wat foto’s van ons verblijf in Roubaix, en ons verblijf in Villeneuve d’Ascq.

Villeneuve d'Ascq

De tuin van mevrouw Weckxsteen in Villeneuve d'Ascq

Villeneuve d'Ascq

Villeneuve d'Ascq

Voorgevel van het huis in Villeneuve d'Ascq

Dit was nog in Roubaix. Een pak moderner en ruimer als nu
maar dat is niet zo erg.

In Roubaix had ik zelfs mijn eigen keukentje terwijl ik het nu
moet stellen met een microgolf, maar dit vind ik ook niet erg

 Nu nog een paar foto's van de collega's:

Dit is mevrouw Lecomte.
Zij is verantwoordelijk over Licence 1.

Dit is mevrouw Ferreira.
Zij is verantwoordelijk over de Masteropleiding RICI.

Dit is mevrouw Bottequin.
Zij is verantwoordelijk over Licence 3 opleiding TSM
en over de masteropleidingen TSM en ANI.

Dit is mevrouw Darem.
Zij is verantwoordelijke over Licence 3 opleiding toerisme en stci,
maar ook over dezelfde masteropleidingen.

Tot de volgende keer!

Carolien

Encore 3 jours

Hoi allemaal

Het begint nu écht wel af te korten. Vandaag is het woensdag en we zitten al in de helft van onze laatste week hier. En over de helft wat betreft onze werkweek. Ongelooflijk hoe snel de tijd hier is voorbij gegaan. Als ik het nu bekijk, valt 3 weken weg zijn van huis toch nog wel een beetje mee, want ik had verwacht dat ik vele meer heimwee ging hebben. We krijgen onze dagen hier goed om op het werk, zeker op het secretariaat. Deze week vliegen de uren voorbij alsof ze niks zijn. Ik ga er echt nog met volle teugen van genieten, want voor we het weten zijn we alweer thuis.

Gisteren had ik een bericht gepost waarin ik zei dat ik foto's ging uploaden van ons oude verblijf in Roubaix, en ons nieuwe verblijf in Villeneuve d'Ascq. Spijtig genoeg, zal dit pas voor morgen zijn.

Gisteren zijn we om 5 uur vertrokken naar huis met mevrouw El Kaladi. Maar natuurlijk heb je hier (net zoals bij ons) spitsuren. Echte files hebben we niet gezien maar er was toch veel meer verkeer op de baan dan 's morgens. Daarom duurde onze rit ook iets langer. We waren om 20 voor 6 thuis. Toen ik thuiskwam had ik mijn ramen open gezet want ik vond het veel te warm op mijn kamer. Ik heb toen ook nog wat voor school gewerkt. Ik was helemaal vergeten van een foto te nemen van het gebouw waar we nu logeren. Toen ik eraan dacht, was het al donker, dus dat ging niet meer. Daarom ga ik morgen de foto's erop zetten. 

Toen we naar huis reden, waren we aan het praten met mevrouw El Kaladi. Ze zei dat ze het een tof idee vond dat wij eens bij haar kwamen eten, en dan zou ze iets maken wat we allemaal graag eten. Omdat Hanne vandaag iets gaat doen met Charlène, ging dat vandaag niet. Dus gaan we morgen bij mevrouw El Kaladi op visite en ze gaat lasagna maken. Dat is echt een heel lieve vrouw want ze helpt ons met alles en ze is heel erg gastvrij. Ze staat ook altijd voor ons klaar als er iets moest zijn/gebeuren, want ze heeft haar gsm-nummer gegeven.

Hanne en ik gingen om half 7 naar de frituur (die 100 meter wandelen is) om iets te halen voor te eten. We proberen nu al ons eten nog op te eten omdat we het anders toch maar moeten weg gooien of weg geven. Maar toch gingen we gisteren naar de frituur! We namen allebei een broodje, omdat we wisten dat we vandaag frietjes zouden eten (op de RU is het om de 2 dagen friet).
Ik heb mijn broodje bij Hanne opgegeten en daarna is Hanne meegekomen naar mijn kamer, en hebben we daar nog wat gepraat.

Toen Hanne in de douche ging, kreeg ik een telefoontje van mijn vriend. Ik vond het echt heel erg tof dat hij belde, omdat ik hem toch wel terug begin te missen. Ook al is hij 2 keer langsgekomen in het weekend, het blijft toch wel moeilijk! Ik ben daarna ook snel onder de douche gesprongen en daarna heb ik nog wat opgeruimd, alles klaargezet voor het werk en nadien ben ik in mijn bed gekropen. Ik heb nog wat afleveringen van 'the Big Bang Theory' gekeken en daarna ben ik gaan slapen want ik was weer stik op.

Nu zit ik op het werk en Hanne en ik werden net uitgenodigd om deel te nemen aan hun 'koffiepauze'. Natuurlijk hebben we dat niet afgeslagen. We kregen koffie (met melk!) en we mochten ook een stukje 'brioche' (een soort suikerbrood) nemen als we wilden, maar dat hebben we allebei vriendelijk afgeslagen.

Vandaag zit ik terug aan de bureau van Mevrouw Herbaut en vanaf morgen wisselen Hanne en ik van plaats want dan ga ik aan het onthaal zitten :) Ik kijk er al naar uit!


Tot schrijfs!


Carolien

Déjà mardi... Le temps passe vite!

Hoi allemaal

Zoals in mijn titel al te lezen staat: déjà mardi, le temps passe vite. Of in het Nederlands: al dinsdag, de tijd gaat snel! Ik was even aan het denken en als morgen de werkdag voorbij is, zitten we al in de helft van de laatste werkweek. De tijd gaat echt snel voorbij dus ik ga er nog me volle teugen van genieten!

Vanmorgen ben ik opgestaan om 7 uur, na een hele lange nachtrust, want ik was al om 10 uur in slaap gevallen. Het feit dat het zo druk is nu op het secretariaat, doet er geen goed aan, want zo ben ik nog sneller moe! Ik had gegeten, heb mezelf klaargemaakt en ik was weer wat te vroeg klaar. Om 10 voor 8 ben ik naar beneden gegaan (ik slaap op het eerste verdiep en Hanne op het gelijkvloers) en iets later kwam Hanne buiten. We zijn dan maar op het trottoir gaan staan en daar hebben we gewacht op onze 'taxi' mevrouw El Kaladi. Vandaag reden we niet alleen mee, maar er reed nog een vrouw mee, dus de auto zat zo goed als vol!

Eenmaal op het werk aangekomen (heel vroeg want er was praktisch geen verkeer: 8.20 uur) ben ik direct naar het secretariaat gegaan en heb ik me achter mijn computer gezet. Ik moest de blog nog uploaden (ik maak deze altijd 's avonds thuis op mijn laptop en neem die op een usb-stick mee, zodat ik er niet te veel tijd meer moet insteken op het werk, en zoveelste meer werk kan ik verrichten), ik heb een paar mailtjes gestuurd en daarna ben ik er weer ingevlogen.

Ik moest verder werken aan het agendaschema waaraan ik gisteren begonnen was, en dat was simpel gezegd maar niet zo simpel gedaan. Ik moest namelijk alles veranderen omdat ik en mevrouw Lecomte er waren achter gekomen dat het schema zoals ik het gemaakt had niet zo goed en duidelijk was, en dat vond ik zelf ook. Ik ben dan maar (praktisch) helemaal opnieuw begonnen, maar dat vond ik niet zo erg. Toen ik klaar was, liet ik het schema zien aan mevrouw Lecomte. Zij vond het ook goed en duidelijk dus mocht ik het afprinten. Maar toen begon de miserie.. Elke keer dat dacht dat ik bijna klaar was, vond mevrouw Lecomte een nieuwe fout of vond zij dat er een nieuwe aanpassing moest gebeuren. Natuurlijk ben ik zelf ook van mening dat het schema nu eenmaal perfect moet zijn en zo zou het ook ineen moeten zitten. Toch is het een beetje demotiverend als je bijna altijd opnieuw moet beginnen.

Daarnet was ik écht bijna klaar, maar mevrouw Lecomte was mij vergeten te zeggen dat er 2 masterjaren waren per vak, dus ik moest lijnen invoegen en verwijderen, gegevens aanpassen en gaan vragen bij de collega's en dat was echt een hele klus. Nu wacht ik even op Aurélie, één van onze collega's om iets te vragen over haar master (namelijk RICI), daarna moet ik het bestandje nog aanpassen en daarna mag ik hopelijk aan iets anders beginnen. 2 dagen werken aan een agendadocument is toch wat stresserend!

Om iets na half 1 waren we vertrokken naar het studentenrestaurant. We hadden gehoopt dat het daar snel zou vooruit gaan maar dat viel dik tegen. Er stond een hele lange rij, tot aan de deur. Ik had zo'n honger dat ik al begonnen was aan mijn koek. Eenmaal we betaald hadden ging het beter vooruit. Vandaag vond ik het eten niet zo geslaagd. Er was keuze tussen rijst, een soort stoofvlees, groentjes, vis en pizza. Natuurlijk wou ik de pizza maar ik had al rijst genomen dus dat ging niet door... Ik heb dan maar vis met rijst genomen, hoewel ik geen echte fan ben van rijst. Ik heb dan maar 3 dessertjes genomen om mijn buikje te vullen: één vanillepudding, één yoghurt en één chocoladewafel. De chocoladewafel kreeg ik niet meer binnen gespeeld dus heb ik deze maar meegenomen zodat ik deze thuis kan oppeuzelen.

Nu ben ik aan het wachten op de terugkomst van Aurélie, omdat ik haar nodig heb om mijn agendadocument af te maken. Als ik die nieuwe gegevens heb ingevuld, mag ik hopelijk aan een andere taak beginnen.

Normaal was er afgesproken dat ik in de namiddag het onthaal mocht doen, maar omdat het druk gaat zijn (de resultaten van de examens van Licence 2 hangen sinds vandaag uit) heeft mevrouw Lecomte besloten dat zij zelf het onthaal gaat doen tot 4 uur. Morgen ben ik waarschijnlijk aan de beurt en ik kijk er eerlijk gezegd wel naar uit. Volgens mij is het echt tof om in contact te komen met de studenten, maar het zal ook geen makkelijke taak zijn.

Morgen zal ik een nieuw berichtje op mijn blog zetten met wat foto's. Misschien is het ook wel eens tof om het contrast met het verblijf in Roubaix en het verblijf in Villeneuve d'Ascq te zien. In Roubaix was het allemaal nieuw en modern, terwijl het nu in Villeneuve d'Ascq wel wat verouderd is. Er is ook geen internet, dus als dat een kot moest zijn bij ons, denk ik dat het niet veel aantrek zou hebben. Voor de rest is er alles wat we nodig hebben, behalve een keuken/een fornuis. Er is enkel een microgolf dus we kunnen enkel iets opwarmen, zelf iets klaarmaken gaat niet. Maar bon, dat is allemaal zo erg niet. Ik voel me wel veel veiliger in Villeneuve d'Ascq omdat het huis (heel groot huis eigenlijk) langs een drukke baan ligt en niet in een ruigere buurt. Ik hoor wel vaak ambulances passeren maar dat is volgens mij omdat we kort bij een hospitaal zitten.

Morgen dus een nieuw blogbericht met enkele foto's!

Tot morgen!

Carolien

Lundi 07/03

Hoi allemaal

Zondagavond verveelde ik me wat, dus heb ik maar een paar afleveringen van ‘the Big Bang theory’ gekeken. Na 3 afleveringen begon ik wat moe te worden en ben ik maar gaan slapen.

Maandagmorgen was ik om 7 uur al uit mijn bed, want ik wou me op mijn duizendste gemak klaarmaken om aan de nieuwe werkweek te beginnen. Ik at, maakte me klaar en deed de afwas. Ik ging rond kwart voor 8 naar beneden en om 10 voor 8 stonden Hanne en ik klaar. Mevrouw el Kaladi komt ons namelijk elke morgen rond 8 uur oppikken. Ook gisteren was ze precies op tijd.

In de auto hebben we wat gepraat over het weekend dat gepasseerd is, maar ook over het weekend dat komen zal (ons vertrek dus). We zeiden dat we misschien van plan waren een taxi te bestellen, omdat het ons met al onze bagage niet doenbaar leek eerst een kwartier langs drukke wegen te wandelen. Ze zei dat we dat echt niet moesten doen want dat taxi’s ‘horrible’ zijn in Frankrijk. Van hier naar Lille Europe is ongeveer 7 kilometer, en daar betaal je makkelijk een 40 à 50 euro voor. Zij stelde voor dat zij ons zou wegbrengen en dat zij onze persoonlijke taxi zou zijn eventjes. Natuurlijk vonden we dit een goed idee en hebben we maar meteen gezegd dat dat oké is. Al het praktische regelen we in de loop van de week. Mevrouw el Kaladi is echt heel lief voor ons, ik apprecieer het echt dat ze zo haar best doet om het ons naar onze zin te maken.

Eens op het werk aangekomen, heb ik berichten op mijn blog geplaatst, mails verstuurd en beantwoord, ook eens op Facebook gekeken (ik moet natuurlijk ook bijblijven met wat er gebeurd op het thuisfront). Om half 10 werden we verwacht op meneer Héroguel’s bureau dus moesten we tegen dan klaar zijn.

Hij had een meeting met 2 vertegenwoordigers van een vertaalprogramma dat gebruikt gaat worden op de universiteit. Het is een algemeen vertaalprogramma, maar met een heel uitgebreide basis Nederlands. Daarom leek het meneer Héroguel een tof idee dat we ook bij de meeting zouden zijn. Het was heel interessant, want ze lieten ook zien hoe het programma precies in z’n werk ging.

Daarna mochten we ons terug gaan installeren op het secretariaat, bij mevrouw Lecomte. Ik nam plaats achter de bureau van mevrouw Herbaut. Zij is deze week afwezig, want ze woont in België en haar kindjes hebben vakantie. Hanne en ik mogen deze week ieder op zijn beurt het onthaal doen van de studenten. Dit is geen gemakkelijke taak, maar het helpt wel op het gebied van het mondelinge Frans te verbeteren. Ik heb nog niet op het onthaal gezeten, maar dat zal waarschijnlijk voor morgen zijn. Ik had mijn ‘pochettes’ voor de examens afgemaakt en daarna ben ik begonnen aan een agendaschema voor alle secretaresses.

’S Middags waren we terug gaan eten in het RU (Restaurant Universitaire), omdat het terug open was na een weekje sluiting (godzijdank). Ik heb al de gewoonte van altijd hetzelfde dessertje te kiezen, namelijk een potje yoghurt met onderaan perzikenvulling. Lekker! Ook nam ik een éclaire (of zoals wij het noemen.. een sjoeke). Als hoofdgerecht was er weer verschillende keuze, maar ik nam frietjes met steak haché (oftewel gewoon een hamburger). Toen ik mijn buikje vol had, zijn we terug naar het werk vertrokken.

Hier heb ik nog heel de namiddag aan de agenda gewerkt. Het was toch niet zo simpel als ik dacht, dus kon ik het maar beter ineens goed doen en er mijn tijd voor nemen. Toen ik om 5 uur naar huis vertrok, was mijn agenda nog niet af, maar ik kon er gerust de volgende dag aan doorwerken. Zij hebben ook liever dat ik er meer tijd insteek en dat het goed is, in plaats van rap-rap met fouten in.

Omdat mevrouw El Kaladi moest werken tot half 7, ben ik met de metro naar huis vertrokken. Hanne was ook op school gebleven omdat zij haar blog nog moest maken en haar mails checken. Ik ben dan maar alleen vertrokken omdat ik geen zin had om nog tot half 7 te blijven. Alles ging goed op de metro. Zolang het niet donker is, vind ik het niet erg alleen de metro te nemen. Na een dikke 3 kwartier reizen en wandelen, was ik eindelijk thuis.

Toen ik thuiskwam heb ik iets gegeten en nog een aflevering van ‘the Big Bang Theory’ gekeken. Daarna was ik nog snel onder de douche gegaan en ik was weer vroeg in mijn bed gekropen omdat ik moe was.

We hebben tot nu toe eigenlijk 2 rustige weken achter de rug. Het is wel een beetje aanpassen nu. De eerste week was er bijna niemand, omdat de studenten vakantie hadden. De tweede week hebben we vooral achter de schermen op de bibliotheek gewerkt. Nu zitten we terug op het secretariaat, maar dit is totaal niet vergelijkbaar met de eerste week. De eerste week konden we ondertussen eens een babbeltje slaan, maar dat is nu echt onmogelijk. Nu is het werken geblazen. De telefoon rinkelt constant (een beetje om gek van te worden) en men moet altijd maar over en weer lopen. Mevrouw Lecomte vergeleek de drukte daarstraks met een middag in de Quick of McDonalds. Daar is het ook constant druk ‘smiddags. Wel, zo gaat het bij ons de hele week nog door. Dus wish me luck!

A demain!

Carolien

Hospice Comtesse + Vieux Lille

Hoi allemaal

Zoals ik beloofd had, volgen er nu enkele foto's van ons uitstapje naar Oud Rijsel en Hospice Comtesse.

Hanne en ik op het Place Rihour

Hospice Comtesse, een gebouw met heel felle kleurtjes

Vroeger werden de meeste huishoudelijke spullen gemaakt uit tin. Op de achtergrond kan u de Hollandse tegeltjes zien met een Rijsel 'design'

Rijke mensen gaven de zusters vroeger een schilderij van hun kind als dank dat ze zijn genezen

Een oude linnenpers

Rechts is er een oude wereldkaart in vorm gebracht en links staan er 'draken' op.

Victor (vader van mevrouw Debecker)die uitleg aan het geven is aan Hanne.

Hij was een beetje onze gids.

Even poseren (ook wel omdat het moest van mevrouw Debecker)

Een foto genomen op Place du Général-de-Gaulle

Een laatste foto van Hanne en ik op Place du Général-de-Gaulle

Zo, dat was het!

A la prochaine!

Carolien

Dimanche

Hoi allemaal

De nacht van zaterdag op zondag ben ik redelijk laat opgebleven, omdat ik Avatar wou uitkijken. Dat is me niet gelukt. Ik heb de film verschillende keren moeten terugspoelen omdat ik stukken gemist had (toen ik in slaap was gevallen). Uiteindelijk had ik dan maar besloten dat ik misschien beter de dag erop verder keek.

Zondag morgen was ik al om 9 uur al wakker. Er scheen veel licht binnen in mijn kamer, en dat kon maar één ding betekenen: de zon scheen weer! Ik stond op en ik ontbeet wat, maar ik besefte dat ik toch nog moe was. Dan heb ik mijn gordijnen en rolluiken maar zo goed mogelijk dicht gedaan zodat er niet al te veel zon kon binnen komen. Uiteindelijk heb ik toch nog geslapen tot 11 uur (wat normaal nooit voorvalt..). Iets later kwam Hanne aankloppen. Zij had koffiekoeken bij, want haar ouders waren hier en zij hadden er veel te veel meegebracht. Dit moest ze natuurlijk echt niet doen maar ze stond erop dat ik ze aannam. Ik had dat dan ook maar gedaan. De tijd was nog niet lang voorbij of ik had al één van de twee koffiekoeken naar binnen gespeeld.

Mijn ouders hadden die morgen ook gebeld. Ze zijn nu op vakantie en ik heb het altijd heel jammer gevonden dat ik niet met ze kon meegaan, omdat zij nu ook de eerste keer zonder mij op vakantie zijn. Maar ik kon toch moeilijk de kans op een buitenlandse stage laten liggen en in de plaats op vakantie gaan?! Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben moest ik deze kans niet genomen hebben, om welke reden dan ook. Ze zeiden dat het er vanmorgen geregend had (ze zitten in Gran Canaria) maar dat daarna de zon volop beginnen schijnen was. Ze zeiden ook dat ze het er heel erg leuk vonden, maar dat het raar deed dat ik er niet bij was. Mama zei zelfs dat ze een beetje aan het aftellen was tot dat ze me weer kon zien. Ik vond het heel tof dat ze belden want nu hoor ik hen enkel nog via een klein berichtje elke dag. Eerst zag ik hen om de twee dagen op Skype, maar nu gaat dat niet meer, dus houden we nog maar eventjes vol.

Ik vond het jammer binnen te zitten op zo’n mooie dag. Hanne had me wel meegevraagd om iets te gaan doen met haar ouders, maar ik stond nog in mijn pyjama toen ze vertrokken dus ik heb die kans maar aan me voorbij laten gaan. Ik wou al 2 weken terug naar het museum ‘la Piscine’ in Roubaix maar met de verhuis is dat er niet van gekomen. Ik weet dat Hanne ook nog een keertje terugwou om foto’s te nemen, dus vond ik het te stom om alleen te gaan. Ik hoop dat we deze week op het werk één dagje wat vroeger mogen stoppen zodat we nog naar ‘la Piscine’ kunnen gaan en nog op een schappelijk uur kunnen thuiskomen.

Omdat we hier geen internet hebben (nog steeds niet, dus ik hoop er niet meer op), heb ik mijn laatste taken maar gemaakt voor de GP van secretariaat. Ik neem mijn taken morgen mee naar het werk en die kan ik daar (hopelijk) doorsturen. Daarna heb ik even ‘the Sims’ gespeeld omdat ik me een beetje begon te vervelen. Ik heb nog even gedacht of ik terug naar Rijsel centrum zou gaan om daar een kleine wandeling te maken, maar ik loop hier niet graag alleen rond, en in Rijsel is er op zondag niet al te veel te zien want dan is er niks open, buiten kleine restaurantjes. Na ‘the Sims’ heb ik weer een film opgezet (deze keer Madagascar). Mijn vriend zijn harde schijf doet wel dienst moet ik zeggen :). Na de film heb ik iets gegeten en ben ik begonnen met mijn vuil te sorteren, want dat heeft de mevrouw hier ons nog extra benadrukt dat er moet gesorteerd worden. Papier bij papier, plastic bij plastic. Vrijdag komt de vuilkar pas, maar ik heb schrik dat er iets zou beginnen rotten in die zak, dus heb ik dat maar snel gedaan.

Zondagavond heb ik niks actief meer gedaan. Ik heb nog wat op ‘the Sims’ gespeeld en ik heb naar Hanne’s verhalen geluisterd, omdat zij naar de Zoo (in de citadel van Rijsel) gegaan waren. Ik was (relatief) vroeg gaan slapen, omdat ik helemaal klaar wou zijn om aan de laatste werkweek te beginnen.

Nu ik het zo bekijk, begint de tijd echt af te korten. Als ik dit op mijn blog heb gezet is de laatste maandag hier in Rijsel al half voorbij. Ik ga er zeker nog van proberen te genieten, en ik ga proberen nog zoveel mogelijk dingen te doen hier, desnoods na het werk!

Ik ga binnen een paar minuutjes ook een nieuw bericht posten met foto’s van ‘Hospice Comtesse’, het oud hospitaal dat we donderdag samen met mevrouw Debecker en haar vader zijn gaan bezoeken. Die foto’s hadden jullie nog van mij tegoed, en ze zullen meteen op mijn blog verschijnen.

A demain!

Carolien

Samedi

Hoi allemaal

Alles gaat hier goed in Rijsel. Het zonnetje schijnt meestal. Er is wel nog frisse wind, maar het feit dat de zon schijnt maakt veel goed.

Vrijdag ben ik tot 5 uur gebleven op het werk hoewel we om 4 uur al mochten vertrekken. Ik moest voor mevrouw El Kaladi nog een taakje afmaken en ik wou dat gedaan hebben, omdat we volgende week waarschijnlijk niet meer voor haar zullen werken, maar wel weer voor het secretariaat.

Ik heb vrijdagnamiddag ook mijn interview gedaan voor de GP met mevrouw Lecomte. Zij was heel blij dat mijn vriend langskwam en ze heeft me goed geholpen met het regelen van de metro. Ze zei wel dat ik hem beter kon gaan ophalen in Lille Europe. Als we dan zouden verloren lopen van aan de metro naar ons kot, dan waren tenminste met 2 en niet alleen. Dat leek me ook een goed plan.

Nadat ik al mijn taken had afgewerkt ben ik vertrokken naar Lille Europe. Ik vond het helemaal niet zo eng meer om alleen met de metro te reizen. Het was ook nog licht als ik naar daar ging dus dat was helemaal niet zo erg. Ik ben om kwart na 5 gearriveerd in Lille Europe, en toen had ik maar besloten om in een cafeetje te gaan zitten. Ik bestelde een kop koffie, en ik was teleurgesteld toen ik zag dat het maar een kleintje was. Ik heb na een uurtje nog een kop besteld, omdat ik toch nog even moest wachten. Terwijl ik wachtte, heb ik gewerkt aan het interview. Ik had het helemaal uitgeschreven, dus moest ik het alleen maar overtypen.

In het café heb ik 4 keer een andere buur gehad. De eerste keer was het een oude man die een ‘blind date’ had en hij dacht dat ik het misschien was. Ik zei dat hij zich vergist moest hebben en zo zijn we wat aan de praat geraakt. Hij vroeg waar ik woonde en ik zei dat ik van België afkomstig ben. Daarna hebben we nog wat gepraat over de politieke crisis en over mijn stage. Hij ging aan de toog zitten en iets later zag ik een vrouw van dezelfde leeftijd bij hem zitten, dat leek me toch meer te kloppen! Daarna kwam er een vrouw naast me zitten. Zij vroeg waarom ik zo druk aan het pennen was en ik zei dan dat ik voor school aan het werken was. Opeens hield zij een cursus boven. Bleek dat zij ook nog op school zat, en dat ze zaterdag examen had (ze zat op Université Catholique de Lille). Ook zij vertrok later en ik zat weer alleen. Niet veel later kwamen er 2 zakenmensen naast me zitten. Zij waren erg gehaast dus daar heb ik geen praatje mee gevoerd. Voor ik vertrok, was er een vrouw met een baby naast me komen zitten. Haar man kwam achterna. Ik vond het zo’n toffe baby want zij was altijd naar mij aan het lachen dat ik gevraagd heb hoe ze heette en ze heet blijkbaar Louise.

Om iets na 7 vertrok ik uit het café want mijn vriend kwam rond 20 over 7 aan. Ik was nog snel geld gaan afhalen en naar het toilet geweest en daarna was het bijna zo ver. Ik keek er zo naar uit om hem nog eens terug te zien.

In Lille Europe heb je van die ‘meeting points’ met warmers, zodat je je (indien nodig) een beetje kan opwarmen. Daar stond ik dus te wachten. Plots zag ik heel veel mensen afkomen die de Eurostar genomen hadden. Omdat ik dacht dat mijn vriend dus ook van die kant zou komen, was ik heel gefocust aan het zoeken. Ik was bang dat hij me voorbij gelopen was zonder dat ik het wist. Maar uiteindelijk stond hij achter mij en liet me heel erg schrikken.

Na de metro en een wandeling kwamen we op mijn kot aan. Ik vroeg wat hij wou eten. Ik had lasagne gehaald maar er is een frituur naast ons, dus misschien wou hij liever frietjes. Ook had ik wat bang dat mijn microgolf misschien niet warm genoeg zou worden, omdat ik de dag ervoor geprobeerd had iets op te warmen, maar zonder al te veel succes. Bleek gewoon dat ik aan de verkeerde knop had gedraaid de dag ervoor. Mijn vriend heeft de afwas gedaan (heel lief!) en daarna hebben we nog een film gekeken en zijn we gaan slapen.

Zaterdag morgen waren we redelijk vroeg wakker omdat er licht binnen scheen. Ik had al koffiekoeken gehaald voor hij kwam, maar hij heeft deze vriendelijk afgeslagen. (nu zit ik hier nog schoon met 5 koffiekoeken). We hebben een klein beetje ontbeten en daarna hebben we ons klaargemaakt omdat hij om half 5 de Eurostar moest nemen richting Brussel-Zuid. Hij heeft nog geprobeerd het internet in orde te krijgen maar het werkte niet. Nu ga ik morgen nog eens proberen. Ik moet enkel een paswoord hebben dat mevrouw Wecxsteen heeft, maar zij is momenteel niet thuis dus kan ik niet proberen.

Mijn vriend, Hanne en ik waren om kwart voor 2 begonnen aan onze wandeling en na een goede 20 minuten waren we terug in Lille Europe. Hij ging richting Eurostar dus hebben we maar kort afscheid genomen. Het afscheid viel me wel een beetje zwaar, maar ik heb me toch sterk gehouden!

Toen mijn vriend vertrokken was, ben ik samen met Hanne nog maar eens Euralille binnen geweest. We hadden wat winkeltjes gedaan maar ik hab niets gekocht. Ik had bij Paul (een bakkerij, maar eigenlijk een keten want deze winkels zijn overal. Ze zijn wat vergelijkbaar met Panos bij ons) een macaron gekocht met frambozen en dat had me echt gesmaakt! Nadien waren we nog even bij Subway gestopt omdat Hanne honger kreeg. We zijn daarna nog even de Carrefour binnen geweest omdat ik nog wat water en brood nodig had. Ook Hanne had nog wat spulletjes nodig.

Na de Carrefour ben ik maar naar huis vertrokken, in mijn eentje op de metro. Hanne ging naar haar vriendin (die ze heeft leren kennen toen we nog in Roubaix zaten) Charlene. De wandeling van het metrostation tot hier heeft me deugd gedaan want ik voelde me wat “verlaten” omdat mijn vriend vertrokken was. Omdat we geen internet hebben hier, heeft hij wel een harde schijf achter gelaten zodat ik toch films zou kunnen kijken moest ik niks te doen hebben!

Vanavond ga ik niks speciaals meer doen. Ik ga nog snel iets eten en daarna ga ik Avatar kijken!

Tot morgen!

Carolien

De verhuis

Hoi allemaal

Even een berichtje van op het werk, waarom zal je direct wel merken.

Gisteren was ik wat vroeger opgestaan omdat ik nog wat moest inpakken en poetsen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik was weer veel te vroeg klaar, maar beter te vroeg, dan te laat.

We kwamen om kwart voor 9 aan op het werk en we mochten meneer Héroguel helpen met de ontvangst van de laatstejaars secundair onderwijs (evenoud als wij dus). Wij hebben dus wat geholpen, zoals hij vroeg, en volgens mij was hij tevreden van ons werk. Na het onthaal hebben we de studenten een drankje moeten serveren, maar dat was allemaal geen zwaar werk en deden we eigenlijk met plezier.

Om 10 uur mochten de studenten verschillende lessen bijwonen en dat hebben ze ook gedaan. Omdat wij niet bij hun hoorden, moesten wij terug aan het werk en dat vond ik eigenlijk niet zo erg. We moesten weer nieuwe gegevens invullen in de database, wat we ondertussen gewoon zijn. Dus het werk was al snel klaar en we zaten te wachten op onze volgende taak.

Kwart voor 12 kwam iemand van het secretariaat (ben haar naam vergeten...) ons halen omdat we in de cafetaria moesten gaan zitten om broodjes te verkopen voor de laatstejaars secundair. Daar zaten we dan. Er waren heel veel zakjes broodjes gemaakt (voor 3 euro kreeg je een belegd broodje, een drankje en een dessert). Om 1 uur werden we terug naar boven geroepen en zei meneer Héroguel dat we mochten vertrekken.

Mevrouw Debecker kwam langs en zij had haar vader meegebracht, een hele vriendelijke man! Hij was een echte gids voor ons! We hebben wat rondgeslenterd in oud Rijsel, waar echt prachtige gebouwen staan. We zijn het museum Hospice Comtesse gaan bezoeken. Een heel mooi gebouw met een mooie binnenkoer. Dit was vroeger een oud hospitaal, maar heeft naar mijn mening meer weg van een klooster. Binnen is namelijk niks te merken van een hospitaal, maar ook weer meer van een klooster. Ik heb hier veel bijgeleerd en veel mooie dingen gezien. Natuurlijk heb ik wat foto's genomen die ik nu niet kan uploaden en je zal meteen zien waarom.

We hebben nog een koffietje gedronken in de zon en daarna zijn we vertrokken naar Roubaix om al onze spullen op te halen en alles te regelen voor de verhuis. Alles was in orde, dus meneer Dahmani was zeker content! Hij vond het wel jammer dat we zo snel vertrokken zijn, maar dat hoort er nu eenmaal bij. We hebben de cheques voor de kit vaiselles terug gekregen, want er mankeerde geen enkel stuk, noch bij mij, noch bij Hanne. Toen daar alles geregeld was, hebben we alles wat we meenamen in de koffer gestoken en we zijn met een goed geladen auto vertrokken richting Villeneuve d'Ascq. 


Eens in Villeneuve d'Ascq aangekomen, hebben we meteen kennis gemaakt met onze nieuwe kotbazin. Het is een oude vrouw maar ze is heel vriendelijk. Het eerst wat ik vroeg was of ze internet had. Zijzelf had internet door WiFi maar wij niet want wij hebben het paswoord niet. Ze wou graag dat wij ons goed voelden bij haar thuis dus zou er vandaag iemand langskomen (haar kleindochter) om het te regelen, en anders was het nog maar zo.


We wonen kortbij een frituur, dus we zijn maar frietjes gaan halen. Er was veel volk want de frituur was nog maar net open.


Ik heb wat uitgepakt en heb mezelf wat geïnstalleerd. Ik zou het wel heel erg jammer vinden dat ik geen internet zou hebben want dan moet ik al mijn werk voor school doen (zowel blog als GP) op het werk, en dan moet ik mijn mails hier ook altijd sturen en lezen. Eenmaal thuis zou ik dan niet meer op internet kunnen. Ik zal dus ook mijn foto's niet meer kunnen uploaden. Dat gaat het voor mij een stuk moeilijker maken, omdat ik normaal elke dag op Skype zat met mijn ouders en mijn vriend, en dat zal dus niet meer gaan waarschijnlijk. Dus moeten we het maar met de telefoon doen (dat gaat me geld kosten...). Ik had gisteren dus wat heimwee maar na een telefoontje van mijn vriend was ik er wel weer wat bovenop. Ik heb me dan maar snel in mijn bed gelegd en ik heb geprobeerd te slapen.. Maar ik had het zo koud dat ik niet kon slapen. Toen merkte ik dat mijn chauffage stuk was. Ze was ijskoud. Ik heb een muts, broekkousen onder mijn pyjama en nog een truitje aangedaan maar niets helpte. Zodra ik onder mijn laken vandaag kwam, kreeg ik het ijskoud.
Mevrouw Wecxsteen had ons een telefoonnummer gegeven waarnaar we konden bellen als er iets  zou schelen. Ik durfde niet goed bellen omdat ze al sliep, maar we hebben het toch maar gedaan.
Ze zei dat het niet normaal was want dat ze een paar uurtjes daarvoor nog werkte. Ze heeft me nog een extra deken en een elektrisch vuurtje gebracht. Het elektrisch vuurtje was nogal oud en werkte niet meer zoals het moest, maar oké ik was tevreden, het is beter als niks.


Ik heb vannacht heel lang wakker gelegen omdat ik gepiekerd heb dat ik er hoofdpijn van kreeg. Om stipt 1 uur werd ik wakker en de laatste keer ik op mijn gsm keek, was het kwart voor 3. Mijn vriend komt namelijk vandaag terug langs maar het is een totaal andere weg als eerst, en ik mag hem niet gaan halen omdat dat te gevaarlijk is, dus moet hij een beetje zijn plan trekken (wel met mijn hulp). Ik was aan het denken dat hij er niet zou geraken en dat hij het nooit zou vinden.. Ik zat dus echt met schrik en ik was al aan het denken hoe ik dat probleem van onzekerheid zou kunnen oplossen. Er kwam geen oplossing, en ik ben terug in slaap gedommeld.


Vanmorgen werd ik wakker om 7 uur en ik moest nog veel doen! Ik moest me nog douchen, want door mijn heimwee had ik gisterenavond geen zin om te douchen. Ik moest ook nog eten en mezelf een beetje klaarmaken. Mevrouw El Kaladi zou ons komen oppikken om 8 uur. Ik heb me dus maar heel fel gehaast met als gevolg dat ik nog te vroeg klaar was. We zijn om 10 voor 8 buiten gaan staan en na eventjes wachten kwam mevrouw El Kaladi ons halen.


Ik heb haar daarnet precies gevraagd hoe mijn vriend moet gaan als hij uit de metro stapt, maar ik vertrouw het niet helemaal (ik heb heel veel bang dat hij het niet gaat vinden) dus heb ik alles maar heel gedetailleerd uitgelegd en gemaild.


Nu zitten we dus op het werk en ga ik beginnen werken aan mijn taken voor vandaag. Ik mag wel elke minuut van de dag mijn mail checken omdat ik dat thuis niet kan doen. Dus dat is heel vriendelijk van mevrouw El Kaladi. Ik ben haar heel erg dankbaar.


Ik hoop dat het internet straks geregeld wordt, en anders is het nog maar zo. Er zijn veel mensen die zonder internet moeten leven en dat lukt hun ook, dus waarom zou dat mij dan niet lukken?! Dit was even een tegenslag (en ook weer niet.. Ik voel me hier veiliger maar ik heb geen internet) maar we slaan er ons wel door! 


De tijd vliegt want na vandaag is de tweede werkweek weer om. Het weekend vliegt ook voorbij, dus we gaan hier weg zijn voor we het weten..


Tot de volgende!


Carolien

Het inpakken kan beginnen...

Hoi allemaal


Na een lange nachtrust (ik was gisteren gaan slapen om half 10) had ik mijn rolletjes even naar boven gedaan om mijn kamertje wat te verluchten. En wat zie ik... Weer geen regen in Roubaix (wat voor mij echt een wonder is), maar zon! Natuurlijk werd ik direct goedgezind en trok ik in een dezelfde bui naar het werk. Er was wel wat koude wind, maar de zon scheen. Het is al een begin!


We kwamen om 9 uur aan op het werk en we mochten meteen verder werken aan de mails van gisteren die nog niet gedaan waren. En zo gezegd, zo gedaan. Ik en Hanne hebben het een beetje verdeeld en zo waren we toch vrij snel klaar. Maar, natuurlijk komen er ook antwoorden binnen. Deze moesten we allemaal afdrukken en aanpassen in de database. Dit werk hebben we ook verdeeld, en dit duurde veel langer, maar toch bleven we gemotiveerd.


Deze namiddag werkte er een studente in de bibliotheek in plaats van mevrouw El Kaladi (omdat zij vrij heeft op woensdagmiddag). Het meisje zit nu in een tweede jaar master en volgt de talen Engels en Nederlands. Heel tof om te horen dat zij Nederlands spreekt, en nog goed ook! Ze vertrekt eind maart naar Rotselaar om daar haar stage te lopen in een bedrijf in Leuven. Ze zal daar tot augustus blijven, dus hebben we ze alvast veel succes gewenst!


In de namiddag hebben we nog een tijdje verder gewerkt aan de database. Ik was sneller klaar als Hanne, dus ben ik maar met iets anders begonnen. Ik moest kleine etiketten maken voor het archief. Op elk etiket moest de naam van een krant of tijdschrift staan (bv. le monde) en ik moest deze etiketjes op het schap plakken waar ze lagen, zodat men goed kan zien welk tijdschrift waar ligt.


Nadien werden we nog even geroepen door mevrouw Lecomte. Zij had onze hulp nodig. Morgen komen laatstejaars-studenten van het secundair langs (in het Frans: le lycée), en hebben dus onze leeftijd. Zij moesten vlot de weg kunnen vinden naar de eerste amphi. Wij moesten dus eigenlijk hun plaats innemen en zo goed mogelijk de weg aantonen vanaf de trap naar de amphi. Nadien hebben we nog naamkaartjes gekregen voor morgen op te spelden. Die moesten we ook nog snel maken, maar dat was zo gebeurd. Het leek mevrouw Lecomte een goed idee ons naamkaartjes te geven want anders zouden de studenten niet zien dat wij er werken.


Daarna mochten we naar huis (het was ondertussen 3 uur). We moesten een slechtziend meisje afzetten aan de metro, maar dat was geen probleem. We zijn nog snel langs de winkel gepasseerd, en nu zijn we op onze studio aangekomen.


Ik ga nu beginnen aan het inpakken van al mijn spullen en het opkuisen van de studio, want morgen gaan we verhuizen naar Villeneuve d'Ascq. Maar eerst is het tijd voor spaghetti!


A demain!


Carolien

Il fait beau...

Hoi allemaal


Ik heb vannacht heel slecht geslapen. Ik zat nog steeds met de diefstal in mijn hoofd, en daardoor kon ik moeilijk de slaap vatten. Ik had schrik dat er ook met mijn spullen iets zou gebeuren. Het was zelfs zo erg dat ik niet durfde douchen (ook al is de douche in mijn eigen kamer..). Uiteindelijk ben ik toch maar snel onder de douche geweest. Daarna heeft mevrouw Debecker me nog gebeld om me wat meer op mijn gemak te stellen. Ik ben een schrikschijter, ongelooflijk.


Deze morgen ben ik opgestaan en heb ik me rustig klaargemaakt, want ik had nog alle tijd van de wereld. Ik ben naar meneer Dahmani geweest om onze cheques af te geven voor het gebruik van de kit vaiselle, en ik heb hem ook gevraagd waar er hier ergens een postbus was. Hij heeft dat tot in detail uigelegd en daarna ben ik Hanne gaan halen in haar studio en zijn we vertrokken.


We hadden ons tweede presentje bij voor meneer Héroguel. Hij was verwonderd dat we nog iets bij hadden, maar we vonden wel dat we iets moesten doen omdat hij ons altijd zo goed helpt. Toen hij zag dat het koekjes waren van Jules Destrooper, was hij heel blij. Hij heeft ons meteen op een koekje getrakteerd en hij heeft er zelf ook eentje genomen. En lekker dat hij ze vond..


Nadien zijn we naar de bibliotheek getrokken. Ook voor mevrouw El Kaladi hadden we iets bij, nl. lekkere pralines. Daar was ze heel erg blij mee (natuurlijk, wie zou daar nu niet blij mee zijn?!). Ze heeft ons meteen aan het werk gezet. Vandaag hebben we allebei achter de schermen gewerkt, en dus niet aan het onthaal. We moesten werken met online databases die gingen over de studenten die een master volgden. We moesten nieuwe gegevens in een database voegen, waar ik al snel mee klaar was. Daarna moest ik masters mailen die in de database stonden, maar waar gegevens niet van waren ingevuld (adres niet volledig, enkel voornaam, ...). Daar heb ik ongeveer aan gewerkt tot deze middag. In de namiddag moest ik alle masters mailen die TSM hebben gedaan (vertalen dus). Dit was een heel karwei. Ik moest hun gegevens kopiëren en doormailen met een tekstje in het Frans (verbeterd door mevrouw El Kaladi) waarin ik vroeg of ze de ontbrekende gegevens wilden aanvullen. Ik had na 5 minuten al enkele reacties, maar ik besloot de lijst met masters eerst af te maken. Deze heb ik niet volledig afgekregen. De rest is voor morgen. Mevrouw El Kaladi had me gezegd dat ik niet te snel mocht werken want dat ze anders weer een nieuwe taak moest geven. We mogen ze eender welk moment roepen en ze legt zelfs speciaal telefoontjes op om onze vragen te beantwoorden, dus een heel lieve vrouw!


Nadien zijn we naar huis gegaan en zijn we goed en wel aangekomen. Hanne heeft trouwens nog een laptop van de universiteit meegekregen. Zij mag deze gebruiken zolang ze deze nodig heeft om haar taken te maken en haar blog te updaten.


Deze morgen is er nog wel iets geweldig  gebeurd. De secretariaatsmedewerkers vroegen of we een nieuwe accommodatie hadden gevonden, omdat ik mezelf zo onveilig voel hier. We zeiden dat de leerkrachten er eentje hadden gevonden, maar dat dat in Villeneuve d'Ascq was en dat dat elke morgen én avond 45 minuten pendelen was. Meteen bood mevrouw El Kaladi haar hulp aan. Zij is zelf van Villeneuve d'Ascq en ze vroeg dat ik het adres kon opzoeken. Dat deed ik dan ook meteen. Ze kwam kijken en zei dat het adres 2 straten verder was van haar. Dus dat wou zeggen als we echt wilden verhuizen, dat ze ons 's morgens mee naar het werk kon nemen en 's avonds eventueel ook (maar dan waren we afhankelijk van haar uren, want ze werkt niet elke dag even lang). Ik heb meteen naar mevrouw Debecker gebeld en zij was ook heel enthousiast. Rond de middag hebben we dan het goede nieuws vernomen dat we donderdag zullen verhuizen :). Ik was (en ben) heel blij dat ze op school deze beslissing genomen hebben om ander logement voor ons te zoeken (en dan nog eens te vinden ook). 


Ik ging dit meteen tegen mevrouw El Kaladi zeggen en zij bood haar hulp aan. Ze gaat ons komen helpen verhuizen. Ze gaat onze koffers meenemen in de auto zodat we daar zelf niet moeten mee sleuren in de metro.


Vandaag was het dus een leuke dag! En de zon begon hevig te schijnen in de namiddag. Op dat moment kon het leven echt niet beter zijn.. :)


Nu ga ik nog wat werken voor de gp en vanavond een filmpje kijken op mijn laptop.


Tot schrijfs!


Carolien