Dimanche

Hoi allemaal

De nacht van zaterdag op zondag ben ik redelijk laat opgebleven, omdat ik Avatar wou uitkijken. Dat is me niet gelukt. Ik heb de film verschillende keren moeten terugspoelen omdat ik stukken gemist had (toen ik in slaap was gevallen). Uiteindelijk had ik dan maar besloten dat ik misschien beter de dag erop verder keek.

Zondag morgen was ik al om 9 uur al wakker. Er scheen veel licht binnen in mijn kamer, en dat kon maar één ding betekenen: de zon scheen weer! Ik stond op en ik ontbeet wat, maar ik besefte dat ik toch nog moe was. Dan heb ik mijn gordijnen en rolluiken maar zo goed mogelijk dicht gedaan zodat er niet al te veel zon kon binnen komen. Uiteindelijk heb ik toch nog geslapen tot 11 uur (wat normaal nooit voorvalt..). Iets later kwam Hanne aankloppen. Zij had koffiekoeken bij, want haar ouders waren hier en zij hadden er veel te veel meegebracht. Dit moest ze natuurlijk echt niet doen maar ze stond erop dat ik ze aannam. Ik had dat dan ook maar gedaan. De tijd was nog niet lang voorbij of ik had al één van de twee koffiekoeken naar binnen gespeeld.

Mijn ouders hadden die morgen ook gebeld. Ze zijn nu op vakantie en ik heb het altijd heel jammer gevonden dat ik niet met ze kon meegaan, omdat zij nu ook de eerste keer zonder mij op vakantie zijn. Maar ik kon toch moeilijk de kans op een buitenlandse stage laten liggen en in de plaats op vakantie gaan?! Ik zou het mezelf nooit vergeven hebben moest ik deze kans niet genomen hebben, om welke reden dan ook. Ze zeiden dat het er vanmorgen geregend had (ze zitten in Gran Canaria) maar dat daarna de zon volop beginnen schijnen was. Ze zeiden ook dat ze het er heel erg leuk vonden, maar dat het raar deed dat ik er niet bij was. Mama zei zelfs dat ze een beetje aan het aftellen was tot dat ze me weer kon zien. Ik vond het heel tof dat ze belden want nu hoor ik hen enkel nog via een klein berichtje elke dag. Eerst zag ik hen om de twee dagen op Skype, maar nu gaat dat niet meer, dus houden we nog maar eventjes vol.

Ik vond het jammer binnen te zitten op zo’n mooie dag. Hanne had me wel meegevraagd om iets te gaan doen met haar ouders, maar ik stond nog in mijn pyjama toen ze vertrokken dus ik heb die kans maar aan me voorbij laten gaan. Ik wou al 2 weken terug naar het museum ‘la Piscine’ in Roubaix maar met de verhuis is dat er niet van gekomen. Ik weet dat Hanne ook nog een keertje terugwou om foto’s te nemen, dus vond ik het te stom om alleen te gaan. Ik hoop dat we deze week op het werk één dagje wat vroeger mogen stoppen zodat we nog naar ‘la Piscine’ kunnen gaan en nog op een schappelijk uur kunnen thuiskomen.

Omdat we hier geen internet hebben (nog steeds niet, dus ik hoop er niet meer op), heb ik mijn laatste taken maar gemaakt voor de GP van secretariaat. Ik neem mijn taken morgen mee naar het werk en die kan ik daar (hopelijk) doorsturen. Daarna heb ik even ‘the Sims’ gespeeld omdat ik me een beetje begon te vervelen. Ik heb nog even gedacht of ik terug naar Rijsel centrum zou gaan om daar een kleine wandeling te maken, maar ik loop hier niet graag alleen rond, en in Rijsel is er op zondag niet al te veel te zien want dan is er niks open, buiten kleine restaurantjes. Na ‘the Sims’ heb ik weer een film opgezet (deze keer Madagascar). Mijn vriend zijn harde schijf doet wel dienst moet ik zeggen :). Na de film heb ik iets gegeten en ben ik begonnen met mijn vuil te sorteren, want dat heeft de mevrouw hier ons nog extra benadrukt dat er moet gesorteerd worden. Papier bij papier, plastic bij plastic. Vrijdag komt de vuilkar pas, maar ik heb schrik dat er iets zou beginnen rotten in die zak, dus heb ik dat maar snel gedaan.

Zondagavond heb ik niks actief meer gedaan. Ik heb nog wat op ‘the Sims’ gespeeld en ik heb naar Hanne’s verhalen geluisterd, omdat zij naar de Zoo (in de citadel van Rijsel) gegaan waren. Ik was (relatief) vroeg gaan slapen, omdat ik helemaal klaar wou zijn om aan de laatste werkweek te beginnen.

Nu ik het zo bekijk, begint de tijd echt af te korten. Als ik dit op mijn blog heb gezet is de laatste maandag hier in Rijsel al half voorbij. Ik ga er zeker nog van proberen te genieten, en ik ga proberen nog zoveel mogelijk dingen te doen hier, desnoods na het werk!

Ik ga binnen een paar minuutjes ook een nieuw bericht posten met foto’s van ‘Hospice Comtesse’, het oud hospitaal dat we donderdag samen met mevrouw Debecker en haar vader zijn gaan bezoeken. Die foto’s hadden jullie nog van mij tegoed, en ze zullen meteen op mijn blog verschijnen.

A demain!

Carolien